Zekâtı zorla almak

Sual: İslamiyet’te, devletin, ticaret malı zekâtını da zorla zenginlerden alacağını söyleyen Suriyeli yazarlar vardır. Devlet, zekâtı zorla alabilir mi?
CEVAP
Hükümet, şu 5 malı alamaz: Emval-i batına, fitre, kurban, adak ve kefarettir. (Kuduri Şerhi)

Zekât mallarından altın, gümüş ve ticaret eşyasına Emval-i batına denir. Zengin kimse, bizzat kendisi verir. Zekât hayvanları ile topraktan elde edilen mallara Emval-i zahire denir. Zekât memurları tarafından toplanan Emval-i zahire zekâtını, hükümet, zekât alması caiz olan yedi sınıftan her birine sarf eder. (Redd-ül muhtar)

Sual: Mezhepsizlerin her fikri yanlış mıdır? Mesela, (Zekâttan başka malda da fakirlerin hakkı vardır) hadisine göre, zekâtı hükümetin zorla alacağını, ayrıca sadaka vermeyenlerin fazla mallarına hükümetin el koyabileceğini bildirmeleri de mi yanlıştır?
CEVAP
Mezhepsizlerin her fikri değil, mezhepsiz fikirleri yanlıştır. Bahsettiğiniz hadis-i şerife mezhepsiz yazar yanlış mana veriyor.

Bu hadis-i şerif, sadakanın, zekât gibi farz olduğunu değil, nafile ibadetler arasında çok sevap olduğunu göstermektedir. Çünkü, zekât hakkını fakirlere vermeyenlere Cehennemde azap yapılacağı bildirildi. Sadaka hakkını vermeyenlere ise, hiç azap bildirilmedi. Sevabının çok olduğu bildirildi.

Bunun gibi, hadis-i şerifle bildirilen müslümanın müslüman üzerinde beş hakkından selam vermek, hasta ziyaret etmek ve davet olunan yemeğe gitmek haklarının da farz olmadıklarını İslam âlimleri sözbirliği ile bildirmişlerdir.

Dinimizde zekâtı verilmiş mal, biriktirilmiş, gayrı meşru mal değildir. Bu malı, kimsenin zorla almaya hakkı yoktur. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Zekâtı verilmiş mal, biriktirilmiş, istif edilmiş mal değildir.) [Ebu Davud]

(Zekâtını vererek mallarınızı zarardan koruyunuz!) [Hakim]

Görüldüğü gibi, zekâtı verilen mal, kenz, [yani istif edilmiş, stok edilmiş mal] değildir. Zekâtını veren, malın hakkını ödemiş olur. Kimse bu malı alamaz. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Bir müminin malını, onun rızası olmadan almak helal değildir.) [Ebu Davud]

Bir kimsenin mülkü, ondan izinsiz kullanılamaz. (D.Muhtar)