Yunus der aç gözünü

Dünya boşalıp doldu,
N’oldu cihan içinde?
Ölenler toprak oldu,
Belli zaman içinde.

Bahçede güller soldu,
Bülbüller ötmez oldu,
Gözümüz kanla doldu,
Kaldık zindan içinde.

Derin uykuya daldı,
Kuzuları kurt aldı,
Ardınca baka kaldı,
Âh-u figan içinde.

Küskün olan barışır,
Mezarında konuşur,
Salihlerle buluşur,
Yarın cinan içinde.

İpek elbise giyen,
Bal ile kaymak yiyen,
En büyük benim diyen,
Çürür kefen içinde.

Eğer kirliyse işler,
Haram yemişse dişler,
Şiddetli azap başlar,
Yılan, çıyan içinde.

Çürümüş tutmaz eller,
Dökülmüş dudak diller,
O sevgili oğullar,
Kalmış viran içinde.

Bu dünyaya inanan,
Vefası olur sanan,
Ömrünü eder ziyan,
Hepsi pişman içinde.

Yunus der aç gözünü!
Ölç de söyle sözünü!
Karartma ak yüzünü!
İsli duman içinde!