Nefsin hâli

Benim tuhaf bir nefsim var,
Saldırgan bir hayvan olur.
Bir an gelir neşe saçar,
Bir an gelir giryan olur.

Bazen sanasın kış gibi,
Zemheride kalmış gibi,
Bazen yeşil almış gibi,
Her tarafı bostan olur.

Sessizliğe olur düçar,
Söz söylemez kalır naçar,
Bir an dili hikmet saçar,
Dertlilere derman olur.

Bir an çıkar Arş üstüne,
Bir an iner yer altına,
Denizde sanki bir damla,
Bir an taşar, umman olur

Bir an cehalette kalır,
Dünyadan habersiz olur,
Bir an ilim irfan dolar,
Hikmet ehli Lokman olur.

Bir an olur cinle peri,
Viraneler olur yeri,
Bir dem uçar Belkıs gibi,
Süleyman’la sultan olur.

Bazen de gider camiye,
Yüzünü koyar secdeye,
Bazen varır kiliseye,
İncil okur, ruhban olur.

Bazen olur uysal biri,
Kalbinden temizler kiri,
Bir an çok kabarır kibri,
Firavun’la Haman olur

Bir an döner Cebrail’e,
Rahmet saçar her mahfile,
Bir an biter her gaile,
Miskin Yunus hayran olur.

Kelimeler:

Düçar: Uğramış, yakalanmış, tutulmuş
Gaile: Sıkıntı, dert, keder, üzüntü
Giryan: Gözyaşı döken, ağlayan
Mahfil: Toplantı yeri, toplanılacak yer
Naçar: Çaresiz