Aşk yüzünden

Helâl kıldı maşuka,
Âşık kendi kanını,
Maşuk nakşından okur,
Aşk eri Kur’anını.

Gitmez âşık gözünden,
Maşuk hayali her an,
Verdi Zeliha hatun,
Yusuf’un nişanını.

Erlik budur âşığa,
Maşuk yolunda öle,
Derim, sorarlar ise,
Âşığın burhanını.

Şöyle bir an hatırla,
Belkıs’la Süleyman’ı,
Fakat bulamadılar,
Bu derdin dermanını.

Boş görme sakın aşkı,
Rezil eder insanı,
Çıkarır baştan şahı,
Yıkar itibarını.

Ferhat külüngü attı,
Verdi aşka başını,
Hüsrev, Şirin yüzünden,
Kaybetmişti canını.

Mecnunla Leyla aşkı,
Taaccüp eder halkı,
Abdürrezzak bıraktı,
Aşk için imanını.

Zamane etse vefa,
Yunus’a gelir cefa,
Doğru yâri bulunca,
Feda kılar canını.

Kelimeler:

Burhan: Kesin delil
Külünk: Büyük taşçı kazması